Η Ντία ή Δία είναι ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι στα βόρεια της Κρήτης, στη περιοχή του Ηρακλείου. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 7 ναυτικά μίλια από το Ηράκλειο και δεν έχει καθόλου υποδομές, παρά μόνο μια εκκλησία, που τιμά την Ανάληψη. Έχει μήκος 5 χλμ., πλάτος 3 χλμ. και έκταση 12 περίπου τετραγωνικά χιλιόμετρα. Βόρεια από τη Ντία υπάρχουν δύο μικρά γλαρονήσια, το Παξιμάδι και το Πεταλίδι.

Στη νότια μεριά του νησιού υπάρχουν τέσσερις απάνεμοι κόλποι, ο κόλπος του Αγ. Γεωργίου, όπου υπάρχει και το μοναδικό λιμανάκι και η πλαζ του νησιού, ο κόλπος της Κάπαρης, ο κόλπος της Παναγιάς και ο κόλπος της Αγριελιάς. Στα ανατολικά υπάρχει ο κόλπος της Αγκινάρας.

Σύμφωνα με το μύθο, το νησί δημιουργήθηκε από τον Δία. Ο Δίας κοίταξε από τον Όλυμπο προς την γενέτειρά του Κρήτη και είδε τους Κρητικούς να κυνηγούν με τόξα και ακόντια τους αγαπημένους του αίγαγρους (τα κρι-κρι). Οι αίγαγροι ήταν τα παιδιά της Αμάλθειας η οποία τον έθρεψε με το γάλα της όταν κρυβόταν από τον πατέρα του τον Κρόνο στο σπήλαιο Δικταίον Άντρον. Θύμωσε τόσο πολύ, που αποφάσισε να τους σκοτώσει όλους. Έριξε λοιπόν έναν κεραυνό στο πέλαγος κι ένα τεράστιο τέρας αναδύθηκε. Ο Ποσειδώνας του θύμισε την προστασία που του παρείχαν οι Κουρήτες όταν ήταν βρέφος, για να μην τον εντοπίσει ο Κρόνος και τον καταβροχθίσει. (Οι Κουρήτες ήταν Κρητικοί που χτυπούσαν δυνατά τις ασπίδες τους, για να μην ακούει ο Κρόνος το κλάμα του Δία και τον φάει, όπως είχε φάει όλα τα αρσενικά παιδιά του). Έτσι, ο Δίας άλλαξε γνώμη, πέταξε στο τέρας δύο παξιμάδια, αυτό πλησίασε να τα φάει, του έριξε έναν κεραυνό και πέτρωσε το τέρας και τα παξιμάδια. Έτσι δημιουργήθηκε το νησί Ντία και τα δύο μικρά νησιά.

Κατά την αρχαιότητα η Ντία, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ναυσιπλοΐα ιδιαίτερα κατά τους Μινωικούς και Μεσαιωνικούς χρόνους ενώ κατά τη διάρκεια των Μινωικών χρόνων το νησί κατοικούνταν. Αποτελούσε σημείο αναγνώρισης των πλοίων αλλά διευκόλυνε και την είσοδο τους στο λιμάνι δημιουργώντας ένα φυσικό "φράγμα" στους βόρειους ανέμους. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι έρευνες που πραγματοποίησε ο Γάλλος ωκεανογράφος Jacques-Yves Cousteau το 1974-1975 με ειδικό βαθυσκάφος. Το 1976, πλησίον του όρμου του Αγ. Γεωργίου, ανακάλυψε στο βυθό, τετραγωνισμένους και ορθογώνιους βράχους σχηματίζοντας τεχνητό λιμενοβραχίονα και οι ερευνητές τα αποκάλεσαν Κυκλώπεια τείχη.

Σύμφωνα με τον Κουστώ, ήταν το μεγαλύτερο και σημαντικότερο λιμάνι της Κνωσού. Ο Αχιλλέας Τάγαρης στην Εικονογραφημένη Ιστορία (τεύχ. 143, 1980) αναφέρει ότι το νησί ήταν κατάφυτο, με πλούσια δάση και κρυσταλλένιες πηγές. Τα δάση καταστράφηκαν για τη ναυπήγηση πλοίων, οι πηγές στέρεψαν, ενώ η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης γύρω στα 1450 π.X. έδωσε τέλος σε κάθε ίχνος ζωής της Ντίας, καθώς τα τεράστια παλιρροϊκά κύματα σάρωσαν τα πάντα στο πέρασμά τους.

Η Ντία είναι ενταγμένη στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Φύση (Natura 2000) λόγω της πολύ σημαντικής βιοποικιλότητας που συναντάει κανείς στο νησί και είναι ελεγχόμενη κυνηγετική περιοχή. Στην Ντία υπάρχουν πολλά προστατευόμενα είδη, χλωρίδας και πανίδας, όπως το σαλιγκάρι Albinariaretusa, η σαύρα Pdacriserchardiischiebeli, τα άγρια κουνέλια Oryctolagus, ένα είδος γερακιού που ονομάζεται “μαυροπετρίτης”, τα γνωστά κρι-κρι, αλλά και φυτών, όπως το χασμόφυτο Carlina diae.