Στον κόλπο των Αγίων Θεοδώρων στην περιοχή Κοκκίνη Χάνι, στην ανατολική άκρη της μεγάλης παραλίας του Βαθειανού Κάμπου, κοντά στο Μέγαρο Νίρου, εντοπίστηκε ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα. Πρόκειται για λαξεύματα και για βάσεις μινωικών κτισμάτων στην ακτή και στον βυθό της θάλασσας. Όλα τα ευρήματα μαρτυρούν πως στο σημείο εκείνο υπήρξε ένα μεγάλο λατομείο αμμώδους πετρώματος, ένα Μινωικό ναυπηγείο και ένα μεγάλο εξαγωγικό λιμάνι τη Μινωϊκή περίοδο. Ακόμη και σήμερα διακρίνονται κομμάτια βράχων πάνω στα οποία είχε γίνει προεργασία προκειμένου να αφαιρεθούν, χωρίς η διαδικασία να ολοκληρωθεί. Επιπλέον υπάρχουν σημεία στην ακτή απογυμνωμένα από κομμάτια βράχων (εγκοπές) τα οποία μαρτυρούν πως στο σημείο προϋπήρξε λατομείο. Εξορύξεις είναι εμφανείς και στη μικρή βραχονησίδα στα βόρεια του κόλπου, λίγα μέτρα μακριά από την ακτή.

Το 1926-27, ο αρχαιολόγος Σ. Μαρινάτος ανέσκαψε πρώτος τον παράκτιο χώρο και διαπίστωσε ότι πιθανόν να ήταν Μινωικό Ναυπηγείο. Στις έρευνες αυτές αναφέρθηκε ότι ο χώρος του ναυπηγείου ήταν λαξευμένος στο βάθος του κόλπου, από όπου είχε εξορυχθεί πέτρωμα πωρόλιθου από μια μεγάλη ορθογώνια κοιλότητα.

Σήμερα η παλιά ακτογραμμή βρίσκεται βυθισμένη στα 1,90-2 μέτρα βάθος και αυτό προκύπτει τόσο από το γεγονός της ύπαρξης εγκοπών-καναλιών στο βυθό του λαξεύματος όσο και από την υποθαλάσσια έρευνα που έγινε στην περιοχή και εντοπίστηκε η παλιά γραμμή ακτής ανατολικά από το νησάκι.

Πιο συγκεκριμένα κατά την υποθαλάσσια έρευνα από τον ερευνητή Μηνά Τσικριτσή και τον γεωλόγο Στέλιο Μανωλιούδη, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν δύο τεχνητά λαξεύματα που μοιάζουν σαν δεξαμενές και πρόκειται για χώρο κατασκευής μινωικών πλοίων. Το μεγάλο λάξευμα στα ΒΑ είναι διαστάσεων 48 Χ 12 μέτρων και μέγιστο βάθος νερού περί τα 1,8 μέτρα. Το ίδιο το μέγεθος της υποδομής μαρτυρά πως μπορούσαν εκεί να ναυπηγηθούν πλοία που έφθαναν ακόμα και τα 40-50 μέτρα μήκος και 10 μέτρα πλάτος. Ενδιαφέρουσα είναι και η ύπαρξη ενός λαξεύματος, παράπλευρα της μεγάλης δεξαμενής, το οποίο χρησιμοποιούνταν πιθανόν για την έξοδο των πλοίων στη θάλασσα. Το λάξευμα κατακλυζόταν με νερό όταν ήταν έτοιμο το νέο πλοίο, ώστε να μπορεί να ανυψωθεί και να καθελκυστεί με ασφάλεια στη θάλασσα. Στη νότια πλευρά του υπάρχει σκαλοπάτι διαστάσεων 18m X 6m με ενδιαφέροντα λαξευτά στοιχεία - πιθανότατα χώρος αποθήκευσης ξυλείας και ό,τι άλλο χρειαζόταν για την κατασκευή των πλοίων.

Η βύθιση στην περιοχή έγινε σε δύο μάλλον φάσεις και διατήρησε τα λαξευτά μνημεία, σχεδόν με τη μορφή που είχαν όταν ήταν σε χρήση. Τα λαξευτά κανάλια που καταλήγουν στις δύο δεξαμενές δείχνουν μάλλον χρήση νερού και τεχνολογία καθέλκυσης καραβιών όπως η σημερινή.

Όπως αποδεικνύουν τα διάφορα ευρήματα σε όλη τη Μεσόγειο, ο μινωικός στόλος ήταν ο ισχυρότερος στόλος στον τότε γνωστό κόσμο. Καράβια κατασκευασμένα σε μεγάλα ναυπηγεία, όπως το Μινωικό ναυπηγείο των Αγίων Θεοδώρων στο Βαθειανό Κάμπο, απέπλεαν φορτωμένα με ξυλεία, μέλι, κρασί, αγγεία και λάδι από τα λιμάνια της Ντίας, του Κατσαμπά, του Κομού, της Ζάκρου, της Ψείρας, του Μόχλου, της Νίρου, του Πετρά προς όλες τις κατευθύνσεις της Μεσογείου και πιθανώς ως και τη Σκανδιναβία. Την ύπαρξη κατασκευής πλοίων, φόρτωση εμπορευμάτων κλπ. στο χώρο αυτό αναφέρουν και πινακίδες Γραμμικής Β’ από την Κνωσό.

Δεν υπάρχει τρισδιάστατη αναπαράσταση (street view) στους χάρτες της Google.